Dag 7 en 8: 17 en 18 oktober
Bij aankomst in Liwonde bij kamp Majasi zijn we blij met de
rust die we krijgen. Het hostel ligt direct aan de grootste rivier van Malawi.
Het territorium van verschillend krokodillen, en duizenden nijlpaarden. Franc,
de eigenaar van Majasi legt ons uit dat het regelmatig voorkomt dat er ’s
avonds een nijlpaard de tuin in wandelt. Ik luister vol ongeloof. Een nijlpaard
is nou niet direct het minst gevaarlijke dier van Malawi. Maar Franc legt uit
dat deze nijlpaarden gewend zijn aan mensen, toch is het zeker niet de
bedoeling dat we naar het nijlpaard toelopen of tussen hem en het water gaan
staan. De krokodillen zullen wel in het water blijven. En dat is toch niet de
geruststelling die je dan nodig hebt. Het idee dat je ’s nachts door de tuin
naar 1 van de leerlingen moet en dat je dan oog in oog staat met een nijlpaard
is niet te bevatten. Uiteindelijk zal het alleen blijven bij het voortdurende
gepiep en geblaas van alle nijlpaarden die voorbij zwemmen.
Helaas zijn er veel leerlingen ziek, er heerst een flinke
buikloop en dat zorgt er voor dat we wat meer rust nemen. We sturen de
leerlingen wat vaker en eerder naar bed. Zelf ontspring ik de dans ook niet. De
eerste nacht hier is een drama, zonder verder in detail te treden. In de
ochtend besluit ik niet mee te gaan met de bootsafari. Ik moet nu bijslapen en rust nemen. Dat
werkt en in de middag ben ik wel in
staat om met de jeepsafari mee te gaan. We rijden met Franc naar Liwonde
National Park en we zien al gauw de eerste dieren. Babboons, waterbuck, Sable
Impalas, en we worden enorm beloond met een kleine kudde olifanten, alleen
vrouwtjes en baby’s. Op het moment dat we de dieren spotten, schiet Franc van
de weg af en rijden we op de dieren af, zodat we soms op slechts meters afstand
foto’s kunnen maken. Franc legt uit dat
er heel veel dieren gestroopt worden in Liwonde: ‘If you don’t have any food,
you poach in Liwonde’. Bushmeat is dus ook buiten het park makkelijk te
krijgen. Vooral neushoorns en olifanten moeten het vergelden.
Franc legt ’s avonds een koe op de BBQ en we sluiten de dag
af met een smaakvolle maaltijd.
En weer heel veel wc-bezoekjes.
De nacht is weer niet best. De leerlingen zijn gelukkig wel
steeds een beetje beter. Ik ben blij dat we morgen nog wel een dag rust hebben,
voordat we weer naar een project gaan, waar er geen water of elektriciteit is.
Ik blijf me bij alles wat we meemaken steeds maar verbazen
over de leerlingen die mee zijn. Flexibel, goed gehumeurd, en erg hecht. Er is
geen groepjesvorming en daardoor hebben we allemaal steun aan elkaar. Er is
ruimte voor grappen, eeuwige gesprekken over elkaars poep en ook voor tranen,
als die komen. Malawi brengt veel teweeg en we zijn ontzettend dankbaar dat we
dat samen mogen beleven.
Morgen gaan we weer terug naar Pakachere, wat nu toch wel
een beetje ons ‘thuis’ is. Opladen voor nog meer bijzondere ervaringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten